Nauka w sukcesach i porażkach.

Obiecałam nadrabianie zaległości ... więc oto zaczynam.

Muszę powiedzieć, że ostatnie miesiące nie były najłaskawsze. Kapryśnie było w mojej kuchni, a wpadkom nie pomagał mój perfekcjonizm. A to nie ten smak, a to nie ten wygląd czy konsystencja. Nie byłabym jednak sobą, gdybym łatwo się poddawała. Tak było i z tym kulebiakiem. Pierwsze ciasto wylądowało w koszu i najgorsze w tym było to, że zupełnie nie rozumiałam czemu. Po prostu nie wyrosło w czasie pierwszej fermentacji.

Po kilku chwilach zwątpienia, zabrałam się za nie ponownie i wyszło ... przyzwoicie.


Okrągły kulebiak upieczony w tortownicy wyszedł doskonały. Ciasto puchate i lekko wilgotne, z nutą słodyczy, lekko maślane było rewelacyjnym dopełnieniem farszu, mocnego w smaku, aromatycznego, mięsnego. Dodatkową atrakcją była możliwość zabawy w dekorowanie, co ostatnimi czasy jest głównym tematem moich kulinarnych eksperymentów.

Podobnie bułeczki, które upiekłam zamiast pasztecików zachwycały zarówno smakiem jak i konsystencją, a maślane oczy Męża dodawały mi skrzydeł.


W tym oceanie szczęścia, była jednak wysepka goryczy. Kulebiak upieczony w keksówce nie dopiekł się i żadną miarą nie chciał się dopiec. Zewnętrzne ciasto było dawno gotowe, a środek dalej surowy. Jaka była tego przyczyna? Zapewne zbyt dużo farszu napakowanego na zbyt cienko rozwałkowane ciasto. Pozostało mi powiedzieć trudno i zapamiętać tę lekcję.

I tak z kolejną kulinarną wyprawą dostałam nie tylko smakowite danie, ale i naukę, co najbardziej cenię w swoich kuchennych zmaganiach. Teraz myślę nad nowym farszem, gdyż smak tych bułeczek chodzi za mną krok w krok.

Przepis znajdziecie tutaj i u Gospodyni.

Smacznego.