Poszukiwania chleba, poszukiwanie idealnej skórki.

Patrycja wynalazła chleb, chleb odnaleziony przez Daniela Leadera ... a ja znalazłam chleb bliski ideałowi.


Czemu bliski, a nie idealny? Odpowiedź jet prosta. Płynie we mnie francuska krew i to pszennych, nie koniecznie puchatych, ale jednak lżejszych chlebów mi potrzeba. Za to ten chleb sprawił, że wśród żytnich jego zaczęłam najwyżej poważać.

Nie powiem, dokonałam w nim kilku zmian, ale nawet pomimo nich myślę, że jest bliski oryginałowi. No dobrze, zmian, ale jakich? Po pierwsze, zwiększyłam ilość mąki, a dokładnie dodałam do całej receptury 100 g mączki słodowej plus tą, którą omączyłam blat, by uformować bochenek. Nie było jej wiele, ale też nie szczypta.

I oczywiście nieocenione składanie ciasta. Od pewnego czasu każda pierwsza fermentacja w moim domu nie może obyć się bez przynajmniej jednego złożenia ciasta. Wpływa to na siłę ciasta, a dzięki temu miąższ jest bardziej sprężysty i mam wrażenie, że zachowuje więcej wilgoci.


Sama nie wiem czy to w pełni zasługa składania, ale tak mi podpowiada ... hmmmm, doświadczenie. To może za dużo powiedziane, ale tych kilka przypadków właśnie tak mi podpowiedziało. Nadal jednak nie wiem, czemu skórka na moich chlebach pęka "w pajączki" . Wyjmuję je piękne i gładziutkie, ich skórka aż lśni, ale już po kilkunastu minutach zaczyna zapadać się i pękać. Na smak nie wpływa to zbytnio, ale jednak ... jako perfekcjonistka powiem, że czuję się trochę ... sfrustrowana i ciut ciut nieszczęśliwa. Czy ktoś wie o co chodzi?


Przepis znajdziecie tutaj i u Gospodyni.

Smacznego.