Chleb Hamelmana bez zbędnych ceregieli.

Cieszę się bardzo, że przypadła Wam do gustu ostatnia propozycja WP. Dziś wieczór zasadzam się na podziwianie Waszych bochenków. A tymczasem mój wypiek. Chleb piekłam dwa razy, bo byłam nie do końca usatysfakcjonowana robotą mojego pszennego zakwasu i nadal mam pewne ale, ale je przemilczę. Ciasto było dość lepkie i luźne, ale z czasem ładnie nabierało mocy, stąd dosypywanie mąki nie było konieczne. Anyżku było w sama raz: czuli go ci co lubią, a ci co nie przepadają twierdzą, że nie zdominował smaku. Niestety nadal wiele do życzenia pozostawia formowanie, ale tak to jest, gdy mężczyzna broni mi dostępu do pieca. Za mało praktyki. Za pierwszy razem ostateczne wyrastanie trwało 35 godziny, za drugim 3. Ot tyle by pojechać na jogę. Chleb zachowuje świeżość przez dobre cztery dni i wspaniale smakuje z kozim serem. Niestety zdjęcia o świcie i w dworcowym pośpiechu. Zapraszam i dziękuję za wspólne pieczenie. A co Wy na to by wysłać Gospodarzowi wydania na jpg-bochenki?


Przepis J. Hamelmana znajdziecie z moimi uwagami w zaproszeniu. Już jutro kolejne wydania WP. Zgłaszajcie się gospodarze.
A wszystko to, bo:

WP 100